Την προηγούμενη δευτέρα (31-8) ο μήνας πήγε να κλείσει επεισοδιακά. Αργά το απόγευμα χτύπησε το κουδούνι και στην πόρτα ήταν ένας κύριος με κόκκινη στολή. Είμαι σίγουρος πώς είναι εφιάλτης κάθε μελισσοκόμου να αντικρίσει τέτοια εποχή έναν πυροσβέστη στην πόρτα του. Είναι σίγουρα προάγγελος κακών μαντάτων. Και πράγματι. Η πρώτη του κουβέντα ήταν: ''Τα μελίσσια σας καίγονται''. Ποιος είδε τον παππού και δε τον φοβήθηκε. Ξέχασε και ηλικίες και πόνους. Τα μελίσσια τα έχουμε στα 200 μέτρα από το σπίτι σε ένα περιφραγμένο οπότε σε μισό λεπτό βρισκόταν στον τόπο του ''εγκλήματος''. Και το χαρακτηρίζω έγκλημα καθώς πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για ενέργεια που στόχευε αποκλειστικά στα μελίσσια μας. Τα γύρω χωράφια ανέγγιχτα εκτός από ένα διπλανό μας που ''άρπαξε'' ελάχιστα. Η φωτιά απ ότι φαίνεται ξεκίνησε ακριβώς μπροστά στην πόρτα της περίφραξης. Πρώτη χρονιά που τεμπελιάσαμε και δεν κόψαμε τα χόρτα πριν τοποθετήσουμε το κοπάδι εκεί. Ευτυχώς δεν πληρώσαμε αυτή μας την αμέλεια. Δεν είχαν μεγαλώσει πολύ τα χόρτα και η φωτιά, παρότι πέρασε στην κυριολεξία ανάμεσα και κάτω από τις κυψέλες (όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες), δεν έκανε ζημιά σε καμία.
Είχαμε πραγματικά άγιο. Τα παιδιά της πυροσβεστικής μας είπαν να έχουμε το νου μας γιατί έχουμε ''φίλους'' που θέλουν ''το καλό'' μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πως λειτουργεί ένα τέτοιο άρρωστο μυαλό και υπαγορεύει σε κάποιον να βάλει φωτιά στην περιουσία κάποιου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ζωντανά πλάσματα. Μάλλον όμως δεν ξέρει την αγάπη που τρέφει ο μελισσοκόμος για τις μέλισσες του..για τα κορίτσια του. Ίσως αν είχε, μια ιδέα έστω, να μην το επιχειρούσε. Ίσως να μην το σκεφτόταν καν. Είμαι σίγουρος πώς δεν θα το σκεφτόταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου