Στις 19 και 20 οκτωβρίου κάναμε τον τελευταίο τρύγο για το 2015. Τρύγο που περιμέναμε καιρό ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε θεραπεία για βαρρόα, να εκτιμήσουμε την κατάσταση του κάθε μελισσιού και να προετοιμαστούμε για το ξεχειμώνιασμα.Δυστυχώς όμως οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις και οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν μας το επέτρεπαν. Προχθές όμως ήρθε η ώρα, η θερμοκρασία ανέβηκε και βρήκαμε ευκαιρία μετά από πολλές εβδομάδες να ανοίξουμε τις κυψέλες.
Σε γενικές γραμμές ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, βάλαν αρκετό μέλι, φέρναν πάρα πολλές γύρες και γόνο πολύ παραπάνω από το, λόγω εποχής, προσδοκώμενο. Αυτό όπως ήταν φυσικό μας γέμισε χαρά και ικανοποίηση. Δυστυχώς είχαμε μεγάλη προσβολή από βαρρόα (πληρώνουμε τα λάθη του προηγούμενου χειμώνα που δεν κάναμε θεραπεία) και ένα μελισσάκι είχε προσβληθεί από ασκοσφαίρωση. Από δω και πέρα γίνουν οι κατάλληλες θεραπείες και θα μπούμε με δυνατά και υγιή μελίσσια στο χειμώνα.
Ας γυρίσουμε τώρα στον τρύγο. Όπως ήταν αναμενόμενο τα μελίσσια ήταν ιδιαίτερα επιθετικά (μέχρι και ο παππούς τη δεύτερη μέρα φόρεσε μάσκα που δεν φοράει ποτέ) λόγω καιρού και με εμφανή τάση για λεηλασία. Στο δωμάτιο που τρυγούσαμε στην κυριολεξία σκοτείνιασε το παράθυρο καθώς κατά δεκάδες προσπαθούσαν να περάσουν από τη σίτα για να μπουν μέσα.
Μέχρι και στο χερούλι της πόρτας μαζεύτηκαν περιμένοντας να ανοίξει για να τρυπώσουν στο δωμάτιο.
Επιστρατεύσαμε το βαρύ πυροβολικό, την γιαγιά, με χρόνια εμπειρίας στο κόψιμο....και ο παππούς στη μηχανή..η δουλειά έγινε με εμπειρία. Άλλωστε ως γνωστόν ''δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο''.
Κάποια στιγμή βρήκα και γω ευκαιρία να δοκιμάσω και δυο καινούργια εργαλεία για το απολέπισμα των κηρήθρων. Την πηρούνα που αγόρασα και ένα ρολό που βρήκα ξεχασμένο μέσα στην αποθήκη.
Το ρολό δεν βοήθησε καθόλου στο έργο μας σε αντίθεση με την πηρούνα που με βόλεψε φοβερά. Σε σημείο που ίσως στείλω τα μαχαίρια που δουλεύαμε μέχρι τώρα για...''πρόωρη σύνταξη''. Μεγάλη ευκολία, επιφανειακό απολέπισμα που δεν χαλάει την κηρήθρα όσο ανομοιόμορφα κι αν είναι χτισμένη, χωρίς να μπλέκεις με κατσαρόλες, καυτά νερά και συνεχή αλλαγή των κρύων μαχαιριών με ζεστά. Μάλλον θα καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα για τα επόμενα ματς του τρύγου.
Το αποτέλεσμα λοιπόν όλων αυτών ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο σε άρωμα και γεύση σκουρόχρωμο μέλι από πολύκομπο. Βέβαια αφήσαμε και αρκετό μέσα στην κυψέλη για το χειμώνα. Θα βάλουν κι άλλο μέχρι να ρθουν οι παγωνιές, θα προσθέσουμε και επιπλέον όπου χρειάζεται και σε συνδυασμό με τα μέτρα ξεχειμωνιάσματος που θα λάβουμε (κηρόπανα, ζαχαροζύμαρα) θα βγάλουμε ζάχαρη το χειμώνα.
Παράλληλα με τον τρύγο κατεβάσαμε και τα τελευταία πατώματα και σφίξαμε τα μελίσσια στον εμβρυοθάλαμο.
Τέλος λοιπόν τα μέλια για το 2015. Μια όχι και τόσο καλή χρονιά. Μακρύς χειμώνας μέχρι αργά την άνοιξη στα μέρη μου, άργησαν να αναπτυχθούν και σε συνδυασμό με το πρόβλημα της βαρρόα μας δημιούργησαν αρκετούς πονοκεφάλους.Τις μέρες που είχε μέλια, οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν στα κορίτσια να δουλέψουν με αποτέλεσμα να μιλάμε για μια μέτρια μελισσοκομική χρονιά. Δόξα το θεό όμως βγάλαμε αρκετό μελάκι και αρχίζουμε από τώρα το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς.
Και του χρόνου λοιπόν με υγεία.
Σε γενικές γραμμές ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, βάλαν αρκετό μέλι, φέρναν πάρα πολλές γύρες και γόνο πολύ παραπάνω από το, λόγω εποχής, προσδοκώμενο. Αυτό όπως ήταν φυσικό μας γέμισε χαρά και ικανοποίηση. Δυστυχώς είχαμε μεγάλη προσβολή από βαρρόα (πληρώνουμε τα λάθη του προηγούμενου χειμώνα που δεν κάναμε θεραπεία) και ένα μελισσάκι είχε προσβληθεί από ασκοσφαίρωση. Από δω και πέρα γίνουν οι κατάλληλες θεραπείες και θα μπούμε με δυνατά και υγιή μελίσσια στο χειμώνα.
Ας γυρίσουμε τώρα στον τρύγο. Όπως ήταν αναμενόμενο τα μελίσσια ήταν ιδιαίτερα επιθετικά (μέχρι και ο παππούς τη δεύτερη μέρα φόρεσε μάσκα που δεν φοράει ποτέ) λόγω καιρού και με εμφανή τάση για λεηλασία. Στο δωμάτιο που τρυγούσαμε στην κυριολεξία σκοτείνιασε το παράθυρο καθώς κατά δεκάδες προσπαθούσαν να περάσουν από τη σίτα για να μπουν μέσα.
Μέχρι και στο χερούλι της πόρτας μαζεύτηκαν περιμένοντας να ανοίξει για να τρυπώσουν στο δωμάτιο.
Επιστρατεύσαμε το βαρύ πυροβολικό, την γιαγιά, με χρόνια εμπειρίας στο κόψιμο....και ο παππούς στη μηχανή..η δουλειά έγινε με εμπειρία. Άλλωστε ως γνωστόν ''δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο''.
Κάποια στιγμή βρήκα και γω ευκαιρία να δοκιμάσω και δυο καινούργια εργαλεία για το απολέπισμα των κηρήθρων. Την πηρούνα που αγόρασα και ένα ρολό που βρήκα ξεχασμένο μέσα στην αποθήκη.
Το ρολό δεν βοήθησε καθόλου στο έργο μας σε αντίθεση με την πηρούνα που με βόλεψε φοβερά. Σε σημείο που ίσως στείλω τα μαχαίρια που δουλεύαμε μέχρι τώρα για...''πρόωρη σύνταξη''. Μεγάλη ευκολία, επιφανειακό απολέπισμα που δεν χαλάει την κηρήθρα όσο ανομοιόμορφα κι αν είναι χτισμένη, χωρίς να μπλέκεις με κατσαρόλες, καυτά νερά και συνεχή αλλαγή των κρύων μαχαιριών με ζεστά. Μάλλον θα καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα για τα επόμενα ματς του τρύγου.
Το αποτέλεσμα λοιπόν όλων αυτών ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο σε άρωμα και γεύση σκουρόχρωμο μέλι από πολύκομπο. Βέβαια αφήσαμε και αρκετό μέσα στην κυψέλη για το χειμώνα. Θα βάλουν κι άλλο μέχρι να ρθουν οι παγωνιές, θα προσθέσουμε και επιπλέον όπου χρειάζεται και σε συνδυασμό με τα μέτρα ξεχειμωνιάσματος που θα λάβουμε (κηρόπανα, ζαχαροζύμαρα) θα βγάλουμε ζάχαρη το χειμώνα.
Παράλληλα με τον τρύγο κατεβάσαμε και τα τελευταία πατώματα και σφίξαμε τα μελίσσια στον εμβρυοθάλαμο.
Τέλος λοιπόν τα μέλια για το 2015. Μια όχι και τόσο καλή χρονιά. Μακρύς χειμώνας μέχρι αργά την άνοιξη στα μέρη μου, άργησαν να αναπτυχθούν και σε συνδυασμό με το πρόβλημα της βαρρόα μας δημιούργησαν αρκετούς πονοκεφάλους.Τις μέρες που είχε μέλια, οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν στα κορίτσια να δουλέψουν με αποτέλεσμα να μιλάμε για μια μέτρια μελισσοκομική χρονιά. Δόξα το θεό όμως βγάλαμε αρκετό μελάκι και αρχίζουμε από τώρα το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς.
Και του χρόνου λοιπόν με υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου