Μέλισσα

Μέλισσα

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Τα λάθη πληρώνονται..ή και όχι

Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που απογαλακτίστηκα σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον παππού.Πήρα πρωτοβουλίες,δοκίμασα,πειραματίστηκα,την πάτησα,την ξαναπάτησα.Λάθη πάμπολλα.Ευτυχώς όμως χωρίς να κοστίσουν ιδιαίτερα.Ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει και θα συνεχίσει να γίνεται γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις..από τα λάθη σου.

Ιδίως άτομα σαν και του λόγου μου,ανήσυχα και αντιδραστικά που αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες,πρέπει να πάθουν για να μάθουν.

Και καθώς τα πειράματα συνεχίζονται και το χειμώνα και αφορούν,αυτή τη φορά,τα μέτρα ξεχειμωνιάσματος λάθη εξακολουθούν να συμβαίνουν.

Όπως προείπα είμαι ''κέρατο βερνικωμένο'' που λέει και η μητέρα μου,και σαν κέρατο που είμαι αντί να ακολουθήσω την πεπατημένη τρώγομαι με τα ρούχα μου και προσπαθώ να ανακαλύψω τον τροχό.Αντί λοιπόν να μείνω στα γνωστά(σφίξιμο-κηρόπανο) δοκιμασμένα συστήματα,αποφάσισα να δοκιμάσω την ανακλαστική μεμβράνη.Έχω δει σε ρώσικα αλλά και ελληνικά βιντεάκια στο διαδίκτυο να την χρησιμοποιούν και είπα να πειραματιστώ.Έτσι και έγινε.Μεμβράνη λοιπόν πέρα για πέρα σε κάποια μελίσσια,από τον Σεπτέμβρη ακόμη και αναμονή.

Μέχρι και τα πρώτα κρύα,κάπου στα μέσα του Νοέμβρη,όλα κυλούσαν ομαλά.Μόλις έπεσε όμως η θερμοκρασία,και μετά από 10ήμερη απουσία μου από τα μελίσσια,είδα αυτό

Αφύσικα πολλές κοπελιές νεκρές μπροστά από την είσοδο.Με ζώσαν τα φίδια.Η πρώτη σκέψη έγινε ασυναίσθητα και πήγε σε ψεκάσματα.Απορρίφθηκε φυσικά λόγω εποχής.Η δεύτερη σε λεηλασία.Ήταν όμως εξαιρετικά ήσυχα και δεν έκανα κάτι που να την προκαλέσει.Οπότε αποφάσισα να ανοίξω.Και ιδού 

Βλέποντας το μπουκάλι που χρησιμοποίησα για να τροφοδοτήσω σκέφτηκα μήπως ξίνισε το σιρόπι,μήπως μήπως μήπως.

Δεν συνέβη όμως τίποτα από αυτά.Το λάθος ήταν δικό μου και μόνο γιατί άφησα αυτά τα αυτάκια ανοιχτά δημιουργώντας στην ουσία μια φυλακή με μοναδικές εξόδους διαφυγής τα αυτάκια που έκοψα..Οι μέλισσες λοιπόν περνούσαν πάνω από τη μεμβράνη και για κάποιο λόγο αργούσαν να βρουν την έξοδο προς τα κάτω.Όσο ο καιρός ήταν καλός δεν υπήρχε πρόβλημα καθώς γύρνα-γύρνα την έβρισκαν.Με τα κρύα όμως παγιδεύονταν πάνω και πάγωναν χωρίς να μπορούν να κατέβουν.Τα αυτάκια,όπως φαίνεται και στη φώτο,είχα μεριμνήσει και τα κρατούσα ανοιχτά γι αυτήν ακριβώς την περίπτωση.Δεν πήγαινε όμως το μυαλό μου ότι θα δυσκολεύονταν τόσο πολύ ώστε να παγιδεύονται πάνω από την μεμβράνη.

Τι ίδιο συνέβη και σε κάποια μελίσσια που έβαλα ξύλινους τροφοδότες με τρύπα.

Χάθηκαν λοιπόν κάποιες αλλά κατάλαβα αμέσως τι έφταιξε και το διόρθωσα.Ευτυχώς τα μελίσσια που το έπαθαν είναι δυνατά και δε θα τους κοστίσει.Ήταν κάτι που δεν προέβλεψα ενώ θα 'πρεπε.Και για να μάθω εγώ την πλήρωσαν αυτές.

Ένα άλλο λάθος έκανα με τη συσκευασία του ζαχαροζύμαρου.Παρασκεύασα δικό μου και το έβαλα μέσα σε σακούλες τροφίμων.Μετά από κάποιες μέρες που τα επισκέφτηκα βρήκα την είσοδο να έχει φρακάρει μερικώς από το σακουλάκι.

Αφού έφαγαν το ζυμάρι,προσπάθησαν για κάποιο λόγο να πετάξουν τη συσκευασία έξω.Αυτό δε συμβαίνει με τις αγοραστές καθώς τις συσκευάζουν σε πιο σκληρές σακούλες σαν νάυλον.Ετσι τις έβρισκα πάντα πάνω από τους κηρηθροφορείς να με περιμένουν για να τις πετάξω.Τις δικές μου όμως προσπάθησαν να της ξεφορτωθούν.Ίσως γιατί δεν είναι ανθεκτικές και μπορούσαν να τις κομματιάσουν.Βέβαια δεν θα δημιουργούσαν πρόβλημα γιατί όπως διαπίστωσα μπορούσαν να τις τρυπήσουν και να τις κόψουν οπότε δεν τίθεται θέμα εγκλωβισμού.Απλά θα τις ταλαιπωρούσα.

Αυτά τα λάθη λοιπόν προς το παρόν και ας ελπίσουμε να είναι τα τελευταία αυτού του χειμώνα.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Τα μελίσσια-κηφήνες

Λάθος κατάλαβες.Η παρούσα δημοσίευση δεν αφορά τους κηφήνες ενός μελισσιού αλλά τα μελίσσια-κηφήνες.Επειδή όμως είμαι σίγουρος ότι ακόμα δεν κατάλαβες για τι πράγμα μιλάω παραθέτω μια φωτογραφία από ένα τέτοιο μελίσσι

Δικαίως τώρα αναρωτιέσαι τι έχει το συγκεκριμένο μελισσάκι και το κατηγορώ.Σκέψου τι ΔΕΝ έχει.

Ακριβώς.Του λείπει όροφος.Και γιατί δεν του έβαλα όροφο?Γιατί πολύ απλά δεν είχε αναπτυχθεί αρκετά ώστε να τον υποστηρίξει.

Ένα τέτοιο μελίσσι στις ανθοφορίες σημαίνει ένα πράγμα.Μέλι γιοκ.Εντελώς αντιπαραγωγικό δηλαδή.Εξού και ο χαρακτηρισμός μελίσσι-κηφήνας.

Οι κηφήνες βέβαια,αυτοί οι τόσο παρεξηγημένοι ένοικοι της κυψέλης,δεν είναι άχρηστοι όπως φαινομενικά δείχνουν.Το αντίθετο μάλιστα.Θα συνδράμουν μέσω της γονιμοποίησης στη μεταβίβαση σωστών-επιθυμητών χαρακτηριστικών στα καινούργια μας σμήνη.

Όπως λοιπόν οι κηφήνες βοηθούν με τα ..... γονίδια τους ένα κοπάδι,έτσι πρέπει και αυτά τα αντιπαραγωγικά μελίσσια για τα οποία γίνεται λόγος,να φανούν κάπου χρήσιμα.

Προϊόντα κυψέλης όπως προείπαμε δεν μπορούν να μας δώσουν,οπότε θα βοηθήσουν με άλλον τρόπο.

Έχοντας αρκετά τέτοια μελίσσια στο κοπάδι μου σκεφτόμουν με ποιον τρόπο θα μπορούσα να τα εκμεταλευτώ.Η καλύτερη λύση είναι να χρησιμεύσουν για τη δημιουργία παραφυάδων.Τα αποδυναμώνεις λίγο αλλά έχουν καιρό μπροστά τους να ξαναδεκαρώσουν για το χειμώνα.

Έτσι λοιπόν και έκανα.Διάλλεξα 3,τους πήρα από 2 τελάρα γόνο μαζί με τον πληθυσμό,πρόσθεσα και ένα με τροφές και γύρη και τα έβαλα σε ένα τρικυψελίδιο φτιάχνοντας έτσι 3 νέες μικρές παραφυάδες.Τους έδωσα και από ένα ώριμο βασιλικό κελί και

Η εποχή του όλο εγχειρήματος ήταν τέλος Αυγούστου.Οπότε για καινούργιες παραφυάδες χλωμό εώς πανχλωμο.Πότε να γονιμοποιηθεί,να αρχίσει τη γέννα,να δυναμώσει για το χειμώνα?Έτσι λοιπόν αλλάξαμε ρότα.Στόχος?Nα γονιμοποιήσω κάποιες μάνες που πιθανόν να μου χρειαστούν το φθινόπωρο για κάποιο ορφανό ή για κάποια αντικατάσταση και να συννενώσω μετά τον πληθυσμό του (αβασίλευτου πλέον) τρικυψελιδίου με κάποιο αδύναμο.

Ιδανικά θα αποκτούσα 2-3 νέες μάνες,από το πουθενά,για την περίπτωση που τις χρειαστώ.Στην χειρότερη περίπτωση δεν θα γονιμοποιούνταν καμία,θα ένωνα τον πληθυσμό με κάποιο που θα είχε ανάγκη και ούτε θα κέρδιζα κάτι αλλά ούτε και θα έχανα.

Όλα πήγαν καλά.Έφτιαξα 3 νέες μάνες και περίμενα να σφραγίσουν για να τις αξιολογήσω.Πολύ καλός γόνος,τόσο σε έκταση όσο και σε πυκνότητα.

Την μια την έβαλα σε κάποιο ορφανό που είχα.Το μελίσσι που έμεινε αβασίλευτο το ένωσα με το διπλανό του με αυτό τον τρόπο


Πήρα ένα χώρισμα που χρησιμοποιώ στα τρικυψελίδια,έκοψα ένα κομμάτι του και έβαλα σίτα.Μετά από 2 μέρες (και αφού απέκτησαν και τα 2 την ίδια οσμή) το αφαίρεσα εντελώς και έτσι η συνένωση έγινε χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.Και ιδού το αποτέλεσμα

Ένα 6άρι και ένα 3άρι.2 μέρες μετά τα έβαλα σε δικυψελίδιο φτιάχνοντας έτσι 2 πενταράκια

Από μελίσσια που δεν είχαν κάτι ν μου δώσουν λοιπόν κέρδισα 3 νέες βασίλισσες και 2 νέα μελίσσια.

Υπάρχει η άποψη που λέει ότι μελίσσια κάτω των 7 πλαισίων δύσκολα ξεχειμωνιάζουν στα βόρεια.Εγώ,όντας από τη φύση μου αντιδραστικό άτομο,θα προσπαθήσω να τα ξεχειμωνιάσω έτσι,πενταράκια,για να διαπιστώσω στην πράξη εάν ισχύει ή όχι.

Προς το παρόν έχουν 3-3,5 γόνους,5 πλαίσια πληθυσμό,πολλά μέλια και γύρες.Θα βάλουν κι άλλα τώρα στον πολύκομπο και δε νομίζω να υπάρξει κανένα πρόβλημα.

Είδωμεν...



Πηγές φωτογραφιών:
http://www.memegen.com/meme/cxkwe1
http://panagiamegalohari.gr/category/prosefxes/page/6/
http://blogs.sch.gr/isiglavas/archives/748

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Γαμήλια πτήση

Προ ημερών κατά τη διάρκεια επιθεώρησης του μελισσοκομείου,παρατήρησα ''ύποπτες'' κινήσεις στο κυψελάκι.Άφησα στη μέση τον έλεγχο και έκατσα να το χαζέψω.Και το αποτέλεσμα με αντάμειψε.

Σε λίγα λεπτά είδα τη μεγαλειοτάτη να βγαίνει για λίγα δευτερόλεπτα έξω,να περπατά στην πρόσοψη της κυψέλης,ανάμεσα στις υπόλοιπες μέλισσες,και να ξαναμπαίνει βιαστικά μέσα

Και τότε κατάλαβα τον λόγο όλης αυτής της αναστάτωσης.Θα γινόμουν μάρτυρας της γαμήλιας πτήσης μιας παρθένας.Δεν είχε τύχει να βρεθώ σε τέτοιο περιστατικό στο παρελθόν και όπως αντιλαμβάνεστε ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία για μένα.

Η ώρα ήταν 4 και είχαν περάσει 7 μέρες περίπου από την εκκόλαψη.

Αφού με βασάνισε(και μένα και τους κηφήνες) κανά δεκάλεπτο με τα μπες-βγες αποφάσισε πως ήρθε η ώρα και απογειώθηκε.

Εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω τη στιγμή της επιστροφής της οπότε στήθηκα στο πλάι και περίμενα με το κινητό ανά χείρας.

Μετά από 10-15 λεπτά επέστρεψε και προσπάθησε να προσγειωθεί στη σανίδα πτήσης χωρίς αποτέλεσμα

Αυτό επαναλήφθηκε 3-4 φορές εώς ότου τα καταφέρει και,με τα γεννητικά όργανα του κηφήνα ακόμα στην κοιλιά της,εισέλθει στην κυψέλη.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο θόρυβος που έκανε.Δυνατός και χαρακτηριστικός.Τόσο,ώστε από τον ήχο και μόνο αντιλαμβανόμουν πότε πλησίαζε στην κυψέλη και έπρεπε να ανοίξω την κάμερα.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Ούτε ο Θεός

Πλήρης αποτυχία.Λίγο μια δική μου απροσεξία,λίγο το χεράκι .....του Θεού,''ναυάγησε'',μάλλον,για φέτος η πρώτη μου απόπειρα βασιλοτροφίας.

Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όταν είδα τα πρώτα μου εμβολιασμένα κελιά σφραγισμένα.Φανταστείτε την απογοήτευση μου όταν τα είδα χαλασμένα.Όχι μία,αλλά δύο φορές.

Την πρώτη υπαίτιος ήμουν εγώ.Και μόνο.Μου ξέφυγε ένα β.κ. του μελισσιού που έκανα τη βασιλοτροφία.Έτσι μόλις η μάνα βγήκε έκοψε όλα τα δικά μου βασιλικά κελιά.Το πάθημα,που θα γίνει μάθημα.

Την δεύτερη φορά όμως δεν έφταιξα εγώ κύριε πρόεδρε.

Αφού συνήλθα από την ψυχρολουσία της πρώτης φοράς,βρήκα τη μάνα,και παρ'όλη τη ζημιά που μου έκανε αποφάσισα να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και την έβαλα σε ένα κυψελάκι να γονιμοποιηθεί.

Ακολούθησε δεύτερος εμβολιασμός με επιτυχία,όπως απεδείχθη την επομένη,29 στα 30 κελιά.Και εδώ επεμβαίνει ο καλός Θεούλης.4 μέρες μετά πάλι κομμένα και γέννα-αυγά στο υποτιθέμενο ορφανό μελίσσι βασιλοτροφίας μου.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως μου ξέφυγαν 2 β.κ την πρώτη φορά.Έτσι όταν εγώ απομάκρυνα την ''γενοκτόνο'' που μου χάλασε την πρώτη προσπάθεια,άφησα μέσα την αδερφή της που συνέχισε το έργο της πρώτης,κάνοντας με να φλερτάρω με το ψυχιατρείο.

Η εξήγηση δόθηκε την επόμενη μέρα όταν την είδα να σουλατσάρει ανέμελη πάνω στο πλαίσιο.Μεγάλη,ξανθιά και....σημαδεμένη.

Λίγες μέρες νωρίτερα είχα γεμίσει ένα κυψελίδιο και του είχα δώσει μια αγονιμοποίητη μάνα.Για λόγους παρατήρησης την είχα βάψει στον θώρακα με κόκκινο χρώμα.Σε επιθεώρηση μου δε την βρήκα στο κυψελίδιο και θεώρησα ότι ξεκουράζεται στην κοιλιά κανενός χελιδονιού. Προφανώς όμως βγήκε,γονιμοποιήθηκε και στην επιστροφή μπερδεύτηκε και μπήκε στην κυψέλη βασιλοτροφίας μου καταστρέφοντας και την δεύτερη μου προσπάθεια.

Το κουφό είναι ότι το κυψελάκι με την κυψέλη απέχουν 4 μέτρα,έχουν διαφορετικό χρώμα και μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά μεγέθους.Πως γίνεται να μπερδεύτηκε???????

Όπως και να ΄χει βασιλοτροφία τέλος.Το μελίσσι που χρησιμοποιούσα αδυνάτισε πολύ,οι μέλισσες του γέρασαν και δε νομίζω πως θα μπορέσει να υποστηρίξει άλλον εμβολιασμό.

Έχασα αυτή την παρτίδα μα πάλι κερδισμένος βγήκα.Έμαθα από τα λάθη μου και δεν θα τα ξανακάνω.Ακόμη και αποτυχημένη όμως,αυτή η πρώτη μου προσπάθεια,δεν παύει να είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ευχάριστες μελισσοκομικές μου στιγμές.

Του χρόνου λοιπόν πάλι,σοφότεροι,πιο προετοιμασμένοι και αποφασισμένοι να ξαναδοκιμάσουμε.


Πηγές:
http://www.dailymotion.com/video/xvod7y_%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BF%CF%82_shortfilms
http://exo-frenon.blogspot.gr/

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Οι αθάνατες

Έχω ακούσει πολλάκις παλιούς μελισσοκόμους να αναφέρουν ότι οι σημερινές κυψέλες υστερούν κατά πολύ με αυτές που κατασκευάζονταν αρκετά χρόνια πριν.Οι κατασκευαστές θέλοντας να ρίξουν το κόστος έκαναν εκπτώσεις στην ξυλεία που χρησιμοποιούσαν με αποτέλεσμα να πέσει κατά πολύ και η ποιότητα.

Και αυτό για κακή τους τύχη,στη μελισσοκομία τουλάχιστον,είναι τόσο έκδηλο που ακόμη και ο πιο άπειρος θα το καταλάβει δια γυμνού οφθαλμού.Οι κυψέλες είναι εκτεθειμένες στα τερτίπια του καιρού 24 ώρες το 24ωρο,όλο το χρόνο.Σε χιόνια,βροχές,ήλιο,χειμώνα καλοκαίρι.Κάποια στιγμή λοιπόν αναπόφευκτα θα αρχίσουν τα εμφανίζονται φθορές.Κυρίως σαπίσματα στα σημεία που η υγρασία κατάφερε να εισχωρήσει στο ξύλο.

Η διαφορά της ποιοτικής κυψέλης,από κάποια άλλη ''πανηγυριώτικη'' είναι στο χρονικό διάστημα που θα αντέξει πριν αρχίζει να ''γερνάει''.Βλέπουμε γονοφωλιές(γιατί αυτές συνήθως είναι που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα) 2-3 ετών να είναι για απόσυρση και άλλες που έχουν δεκαετίες στην πλάτη τους να είναι ακόμη μάχιμες.

Τέτοιες μάχιμες κυψέλες έχουμε και μεις στο μελισσοκομικό μας εξοπλισμό.Μετράν ακριβώς 4 δεκαετίες χρήσης.Και πιστέψτε με ο παππούς δεν είναι από τους ανθρώπους που θα προσέξει πολύ τον εξοπλισμό του,ή που θα αφήσει το καπάκι απαλά κάτω.Μιλάμε για κακομεταχείριση.Κι όμως.Αυτή τη στιγμή οι περισσότερες κυψέλες μας είναι ''παλιοσειρές'' της δεκαετίας του 70.Συγκεκριμένα είναι αγορασμένες το 76-77.Από τις πρώτες που προμηθεύτηκε ο παππούς μετά τα κοφίνια.

Κατασκευασμένες κάπου στη Θεσσαλονίκη από κάποιον Αλιχανίδη.Άλλες λεπτομέρειες δεν γνωρίζω παρά μόνο ότι εδώ και χρόνια η επιχείρηση έχει κλείσει.

Παραθέτω κάποιες φωτογραφίες μιας τέτοιας κυψέλης η οποία χρησιμοποιείται κάθε χρόνο ανελλιπώς εδώ και 40 χρόνια και όπως βλέπετε αντέχει ακόμα.


Υπόψιν ότι οι κυψέλες μας συντηρούνται κάθε 5-6 χρόνια.Και όταν λέω συντήρηση εννοώ ένα απλό χέρι μπογιάς.Δεν χρησιμοποιούμε λινέλαια-παραφίνες και άλλα που σίγουρα θα βοηθούσαν στην επιπλέον θωράκιση και προστασία των κυψελών.

Έχουμε επίσης και χρησιμοποιούμε και κάποια πλαίσια του ίδιου κατασκευαστή που έχουν την εξής ιδιαιτερότητα.Ένα πυχάκι στο κάτω μέρος του κηρηθροφορέα καρφωμένο με μικρά καρφάκια.

Όταν θέλουμε να περάσουμε ένα φύλλο κηρήθρας σε ένα πλαίσιο-Αλιχανίδη βγάζουμε το πυχάκι,τοποθετούμε το φύλλο στο ειδικό αυλάκι και στη συνέχεια ξανακαρφώνουμε το πυχάκι.

Να πω την αλήθεια δεν έχω καταλάβει γιατί κατασκευάστηκε με αυτό τον τρόπο.Επειδή το δοκίμασα,ούτε γρηγορότερο μου φάνηκε ούτε πιο εύχρηστο.Ίσως κάποιος από τους παλιούς που θα διαβάσει αυτό το άρθρο να μας διαφωτίσει.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Η πρώτη μου φορά

Φέτος για πρώτη φορά στη ζωή μου αποφάσισα να δοκιμάσω να κάνω βασιλοτροφία.Αφού προετοιμάστηκα και έκανα το πλάνο μου ήρθε η ώρα του εμβολιασμού

Μελίσσι δότης,ένα που ξεχώρισε για την πρόωρη ανάπτυξη του,την αποστροφή του για τη σμηνουργία και για την ικανότητα του στην συλλογή μελιού.Ως μελίσσι έναρξης και αποπεράτωσης ταυτόχρονα,χρησιμοποίησα ένα που έφτιαξα από 14 άλλα μελίσσια.Το κάθε ένα εξ αυτών πρόσφερε από ένα πλαίσιο σφραγισμένο γόνο και κάποια ήταν πιο γενναιόδωρα και έδωσαν και από ένα πλαίσιο γύρη.Τελικός απολογισμός,14 γόνοι και 6 γύρες.Το αποτέλεσμα ήταν ένα σφιχτό ορφανό 20άρι με πάρα πολλές παραμάνες.Το εξηγώ και στο βίντεο παρακάτω.

Μια βδομάδα περίπου μετά χάλασα τα β.κ που είχε φτιάξει και έβαλα τη βέργα με τα άδεια κελιά για να τα καθαρίσουν και να πιάσει μυρωδιά.Την επομένη εμβολίασα 30 κελιά Αριστέας τα οποία και τοποθετήθηκαν αμέσως στο μελίσσι έναρξης-αποπεράτωσης.

Λίγες μέρες αργότερα έγινε έλεγχος για να διαπιστώσουμε το ποσοστό αποδοχής





Πηγές
http://olazoi.blogspot.gr/2013/09/mmr.html

Ενημέρωση
Την επομένη που πήγα να εμβολιάσω για δεύτερη φορά,για βασιλικό πολτό αυτή τη φορά,έγινα μάρτυρας μιας...γενοκτονίας.
Θυμάστε που έγραψα ότι χάλασα τα δικά του βασιλικά κελιά πριν τον πρώτο εμβολιασμό?Ε,μου ξέφυγε ένα.Το αποτέλεσμα?Να χαλάσει όλα τα δικά μου.Τα πρώτα μου.Αυτά για τα οποία ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και περήφανος.2ώρες την έψαχνα.Σε δυνατό 20άρι είναι σαν να ψάχνεις ψύλλο στ άχυρα.Όταν δε είναι και αγονιμοποίητη...σχεδόν αδύνατον να την βρεις.Την είχα όμως τόσο άχτι που δεν τα παράτησα.Και στο τέλος την βρήκα.Παρότι στη θέα των κομμένων μου κελιών ορκίστηκα να την βρω και να την στείλω να συναντήσει τις αδερφές της,μόλις την βρήκα,και αφού είχα ηρεμήσει,την έβαλα σε κλουβάκι και την έδωσα σε ένα κυψελίδιο που έχω και το προορίζω για το κοφίνι.Εάν γονιμοποιηθεί θα της επιτρέψω να ζήσει και να δημιουργήσει το δικό της βασίλειο.Το κέρδισε άλλωστε με το..κεντρί της.
Αφού απάλλαξα το μελίσσι μου από την παρολίγον μάνα του ξαναεμβολίασα 30 κελιά και μένει τώρα να δούμε εάν θα έχω την μεγάλη αποδοχή που είχα την πρώτη φορά.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Προετοιμασία βασιλοτροφίας

Ήρθε ο καιρός να επιχειρήσω την πρώτη μου βασιλοτροφία και όλα είναι σχεδόν έτοιμα.Μαζί με τα βασιλικά κελιά Αριστέας,που επέλεξα να χρησιμοποιήσω,προμηθεύτηκα και 4 βέργες στήριξης των κελιών αυτών καθώς επίσης και 4 ορθοστάτες.Αυτό σημαίνει ότι έφτιαξα 2 πλαίσια.Δεδομένου ότι η πρώτη μου απόπειρα θα είναι πειραματική δεν αποσκοπώ σε μεγάλη παραγωγή.2-3 εμβολιασμούς.Ισα ίσα για να μάθω τη διαδικασία,να εκθρέψω κάποιες βασίλισσες και αν μαζέψω και λίγο βασιλικό πολτό που θα πάει δώρο σε φίλους.Ως εκ τούτου τα 2 αυτά πλαίσια (από 2 βέργες το καθένα) μου είναι υπέρ-αρκετά.Για να μη βρεθώ όμως προ εκπλήξεως ετοίμασα μία ακόμη βέργα,ιδιοκατασκευή αυτή τη φορά.Ένα τελάρο στο οποίο προσάρμοσα 4 κομμάτια ξύλου σε σχήμα Π ως πατούρες για τις βέργες μου

Για τη στήριξη των κελιών χρησιμοποίησα 2 πυχάκια στα οποία άνοιξα τρύπες με 6,5άρα αρίδα

Έτοιμα λοιπόν τα 3 πλαίσια βασιλοτροφίας που θα χρησιμοποιήσω σε λίγες μέρες.

Ετοίμασα επίσης και ένα κουταλάκι συλλογής βασιλικού πολτού.Ένα πλαστικό που αγόρασα δεν με βόλεψε σε κάποια βασιλικά κελιά σμηνουργίας που το δοκίμασα.Αυτή τη φορά θα είναι ξύλινο για να αποφύγουμε και την οξείδωση του πολτού.

Η πρώτη ύλη βρέθηκε στην κατάψυξη.Παγωτό ξυλάκι.Σας παρουσιάζω το πριν και το μετά...

Αφού λοιπόν καταναλώθηκε το παγωτό(η θυσία που απαιτούνταν),με μία φαλτσέτα έφερα τις δύο άκρες στις διαστάσεις που ήθελα.Η μία μυτερή για να απομακρύνω τη λάρβα από το κελί και η άλλη πιο πλατιά για τη συλλογή.

Τέλος και το κουταλάκι συλλογής.Τα βαζάκια είναι έτοιμα οπότε το μόνο που μένει είναι να περάσουμε στην πράξη.

Φυσικά και θα ακολουθήσει άρθρο με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το όλο εγχείρημα.

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Το κασελάκι του παππού

Κάθε μελισσοκόμος που σέβεται τον εαυτό του έχει αλλάξει τουλάχιστον 4-5 ξέστρα στη μελισσοκομική του καριέρα. Όχι επειδή πάλιωσαν(άλλωστε τι μπορεί να πάθει το ξέστρο), ούτε επειδή δεν τον βολεύουν. Αλλά πολύ απλά επειδή τα χάνει κατά τη διάρκεια των επιθεωρήσεων.

Έτσι και ο παππούς έχει να παινεύεται ότι κάθε 2-3 χρόνια χάνει κι από ένα. Χαριτολογώντας μάλιστα λέει πως θ πάρει ένα κορδόνι για να τα κρεμάει στο λαιμό του. Πόσες φορές δεν τον είδα να μουρμουρίζει επειδή κάπου το άφησε και δε το έβρισκε? Ή επειδή κάπου του έπεσε? Κάθε φορά λέει πως θα πάρει ένα κουβαδάκι για να το βάζει μέσα και κάθε φορά έρχεται με άδεια χέρια. 

Επειδή λοιπόν βαρέθηκα να βλέπω αυτή την εικόνα

αποφάσισα να του φτιάξω ένα κουτί για να βάζει μέσα τα βασικά εργαλεία. Βασική προϋπόθεση να είναι μικρό,ελαφρύ και βολικό.

Και ως εκ θαύματος τις μέρες που σκεφτόμουν πως θα το κατασκευάσω βρήκα,την ώρα που καθαρίζαμε το γκαράζ,το ιδανικό κασελάκι. Το έβαψα,έκανα μια θήκη στα πλάγια για τους αναπτήρες,έβαλα έναν συνδετήρα από τους παλιούς,τους Μπάριουμ και επειδή δεν γίνεται τρεις την ώρα να βάζεις και να βγάζεις το ξέστρο από το κουτί,έβαλα ένα μαγνητάκι στην πάνω μεριά για να είναι καθ'όλη τη διάρκεια της επιθεώρησης stand by και να μη χρειάζεται να ανοιγοκλείνει συνέχεια το κασελάκι.Ένα απλό χερούλι που έφτιαξα από ξύλο και σχεδόν έτοιμο.

Τελευταία πινελιά τα αρχικά του ονόματος του 

Παρότι μικρό έχει αρκετό χώρο για τα απολύτως απαραίτητα.Το ξέστρο,ένα μαχαίρι,μια σπάτουλα,κανένα κλουβάκι για ώρα ανάγκης και αρκετά ακόμη

Σειρά τώρα έχει το δικό μου μελισσοκομικό κουτί που θα είναι ..ας το πούμε πιο πλήρες...

Αποτυχημένα αρώματα

Είχα γράψει εδώ,πριν καιρό,για τις παγίδες αφεσμών που έφτιαξα από χαρτόκουτα

Μέσα σε αυτές και ως δόλωμα είχα βάλει ένα κομματάκι κηρήθρας

ενώ εσωτερικά τις πασάλειψα με μια αλοιφή που έφτιαξα.Όχι τίποτα το ιδιαίτερο.Λάδι,κερί και λίγες σταγόνες εσάνς μελισσόχορτου.

Στο μελισσοκομείο,η παγίδα που είχα βράχηκε και καταστράφηκε.Τις μέρες λοιπόν που την αφαίρεσα και μέχρι να την αντικαταταστήσω είχα αλείψει κάποια ύποπτα δεντράκια με τη συγκεκριμένη αλοιφή.
Φέτος,επειδή ήμασταν συνεπείς και προσεκτικοί στις επιθεωρήσεις,δεν σμηνούργησε κανένα από τα μελίσσια μας.Τις τελευταίες δέκα μέρες όμως κάποιες υποχρεώσεις με κράτησαν απασχολημένο και μακριά από το μελισσοκομείο με αποτέλεσμα ένας αφεσμός να προσπαθήσει να την ''κάνει''.

Δύο γκορτσιές είχαν την αλοιφή,που είχα ανανεώσει μάλιστα την προηγούμενη μέρα και μία τρίτη είχε κρεμασμένο ένα μπουκαλάκι ορού στο οποίο είχα ρίξει λίγες σταγόνες ενός αρώματος,υποτίθεται,προσέλκυσης αφεσμών.Ο αφεσμός όμως έπιασε σε ένα δεντράκι παραδίπλα.

Αγνόησε επιδεικτικά κάθε προσπάθεια που έκανα να τον ''τραβήξω'' σε συγκεκριμένα σημεία και έκατσε 5 μέτρα πιο εκεί σε σημείο μάλιστα που να μην φαίνεται.

Αυτό είναι το άρωμα που αγόρασα που και καλά,τους προσελκύει

Η μυρωδιά του είναι ακριβώς όπως αυτή ενός αντικουνουπικού.Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και σκέφτηκα ότι πιο πιθανό ήταν να διώχνει τους αφεσμούς παρά να τους προσελκύει.Είπα όμως να το δοκιμάσω,και το δοκίμασα αλλά μάλλον δεν κάνει δουλειά.

Μούφα λοιπόν τα αρώματα.Του χρόνου τις παγίδες μου θα τις δολώσω μόνο με μια μαύρη κηρήθρα.Τέλος τα αρώματα και τα ματζούνια.Πίσω στις παλιές,απλές,κλασικές συνταγές...

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Το μυστήριο λύθηκε

Στην ακριβώς προηγούμενη ανάρτηση είχα περιγράψει περιχαρής πως ''γέμισα'' το κυψελάκι με μια χούφτα μέλισσες και ένα βασιλοκέλι. 
Και μάλλον βιάστηκα να χαρώ γιατί την επόμενη μέρα που πήγα για να ταϊσω..πλήρης απογοήτευση. Το βασιλοκέλι παρατημένο και μέλισσα ούτε για δείγμα. Εκείνες τις μέρες ο καιρός ήταν κρύος, οπότε η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έσβησε λόγω μικρού πληθυσμού. Θα έπρεπε όμως να δω μέλισσες, έστω και νεκρές μέσα ή μπροστά από το κυψελίδιο. Δεν υπήρχε ούτε μια. 
Έκανα όμως ακόμη μια προσπάθεια. Το ξαναγέμισα, αυτή τη φορά με περισσότερο πληθυσμό και χωρίς να βάλω βασιλικό κελί. Ξανά μεταφορά στο ίδιο μέρος.
Την επόμενη μέρα το πρωί όλα έδειχναν καλά

Το τάισα και πήγα πάλι το απόγευμα να το χαζέψω. Εδώ αρχίζει το καλό...5 μέτρα μακριά του έχω βάλει μια παγίδα για αφεσμούς. Παρατήρησα λοιπόν στην παγίδα, κίνηση. Ενθουσιασμένος ότι πρόκειται για αφεσμό άνοιξα την παγίδα και βλέπω αυτό

 Μια χούφτα μέλισσες να έχουν πλακώσει το κομμάτι κηρήθρας-δόλωμα που υπήρχε μέσα στην παγίδα και άλλες τόσες να έχουν κουβαριαστεί σε μια γωνιά.

Τότε άρχισα να υποψιάζομαι τι είχε συμβεί. Για να σιγουρευτώ όμως,πήγα και άνοιξα το κυψελάκι.

Όχι περισσότερες από 10 μέλισσες μέσα. Για κάποιο λόγο,τα κορίτσια μου,αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κυψελίδιο  και να μετ' εγκατασταθούν μέσα στην παγίδα. Αυτές οι 10 που έμειναν ''πιστές'' προφανώς ήταν νεαρής ηλικίας που δεν πρόλαβαν να βγουν στον έξω κόσμο.

Στην παγίδα λοιπόν υπήρχε τόσο ο καινούργιος πληθυσμός όσο και αυτός από την πρώτη προσπάθεια. Και γιατί το λέω αυτό? Φυσικά όχι επειδή τις είχα βαμμένες και τις αναγνώρισα άλλα γιατί βρήκα αυτό

Νεκρές μέλισσες μέσα στα κελιά. Σημάδι πείνας. Δυστυχώς άργησα να τις πάρω χαμπάρι και δεν άντεξαν. Οι καινούργιες αποκλείεται να λιμοκτονούσαν μέσα σε μόλις μια μέρα. Οπότε πρόκειται για πληθυσμό της πρώτης προσπάθειας.
Δεν είχα άλλη επιλογή από το να μεταφέρω το κυψελάκι στη θέση της παγίδας και να τινάξω όλο τον πληθυσμό μέσα του.
Είναι τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός και η αγωνία μου για αυτό το πείραμα και την μικρή μου αυτή παραφυάδα που την επομένη το πρωί,πήγα πάλι να το δω. Εφτά η ώρα ήμουν εκεί. Ψύχρα και φυσικά τα κορίτσια τόσο νωρίς ήταν ακόμη στην αγκαλιά του Μορφέα. Όλα έδειχναν καλά. Το παράξενο?
Στην παλιά θέση της κυψέλης και πάνω σε ένα ξύλο που άφησα να γλείψουν από τα μέλια υπήρχε μια ''παρέα''

Ξενύχτισσες τις προηγούμενης νύχτας που δεν έβρισκαν το δρόμο για το σπίτι. Και τότε θυμήθηκα τη μάνα μου να μου λέει,χρόνια πριν,στην εφηβεία,πως αν γυρίσω αργά θα κοιμηθώ έξω,στο χαλάκι. Έτσι λοιπόν κι αυτές. Κοιμήθηκαν στο χαλάκι. Δίπλα δίπλα,και παγωμένες έδιναν την εντύπωση ότι ήταν νεκρές. Παρ' όλα αυτά προσπάθησα. Τις ζέστανα με το χνώτο μου και σιγά σιγά, η μία μετά την άλλη ζωήρευαν. Δε φαντάζεστε τη χαρά μου. Τι κι αν επρόκειτο για 10 μέλισσες μόνο? Ακόμη και η μία για μένα έχει αξία. Της έβαλα μία μία από την είσοδο, άφησα και μπροστά στην κυψέλη 2 κουταλιές απολεπίσματα του τρύγου με μέλι και έφυγα. 
Αύριο θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα τους δώσω ένα βασιλοκέλι έτοιμο να ανοίξει. 
2 τα ερωτήματα:
1) Μήπως για την εγκατάλειψη του κυψελιδίου οφείλεται η παντελής έλλειψη μυρωδιάς κυψέλης? Βλέποντας τις μέλισσες της παγίδας να μαζεύονται στο κομμάτι της κηρήθρας συνειδητοποίησα ότι στα 3 πλαισιάκια είχα βάλει φύλλα, ενώ θα μπορούσα να βάλω κομμάτι χτισμένης κηρήθρας. Μήπως λοιπόν φταίει αυτό?
2)Γιατί ενώ όλος ο πληθυσμός απαρνήθηκε το κυψελίδιο και διάλεξε άλλη φωλιά οι ''ξενύχτισσες'' έμειναν πιστές και το αποδέχτηκαν σαν το νέο τους σπίτι.

Ένα από αυτά που λατρεύω στη μελισσοκομία είναι ο πειραματισμός και η παρατήρηση. Να μην ακολουθώ,πολλές φορές,την πεπατημένη αλλά να χαράζω το δικό μου μονοπάτι και όπου βγει. Και τίποτα να μην πετύχω πάλι κερδισμένος θα βγω. Θα έχω αποκτήσει εμπειρίες και γνώσεις υπερπολύτιμες για τα επόμενα μελισσοκομικά μου χρόνια. 
Ξανά αναμονή λοιπόν για να δούμε εάν το μελισσάκι μας τα καταφέρει να αποκτήσει μάνα,να αρχίσει σιγά σιγά να αναπτύσσεται και να το καμαρώσω επιτέλους όπως το έχω φανταστεί.

Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Επιτέλους ζωή στο κόσμημα

Είχα,πριν λίγες μέρες,παρουσιάσει το κυψελάκι το οποίο,ενώ αρχικά κατασκεύασα ως θήκη για κάποιο βάζο με μέλι, στην πορεία σκέφτηκα να το χρησιμοποιήσω ως κυψελίδιο σύζευξης. 
Εδώ και πολλές μέρες έψαχνα για βασιλικά κελιά σμηνουργίας στα υπόλοιπα μελίσσια μου για να πάρω ένα και να δημιουργήσω την πολύ μικρή αυτή παραφυάδα. Όλο κάτι τύχαινε. Ή ήταν κακοσχηματισμένο και το απέρριπτα ή κατά την προσπάθεια μου να το αποκόψω από την κηρήθρα το χαλούσα. 
Σήμερα ήταν η τυχερή μου μέρα. Βρήκα ένα βασιλοκέλι σφραγισμένο,μεγάλο και σε ιδανικό σημείο,στο πλάι της κηρήθρας

Άλειψα το κυψελάκι εσωτερικά με μια κουταλιά μέλι για βοήθεια στο νέο ξεκίνημα των κοριτσιών και το τοποθέτησα πάνω από την ανοιχτή κυψέλη

Διάλεξα ένα τελάρο με ανοιχτό γόνο και το τίναξα πάνω από το κυψελίδιο

Στην πλειοψηφία τους ήταν παραμάνες. Αυτό δηλαδή που χρειαζόμουν. 
Τύλιξα το βασιλοκέλι με αλουμινόχαρτο για προστασία αφήνοντας μόνο την άκρη ακάλυπτη,την οποία και άλειψα με λίγο μελάκι. 
Αφού τοποθετήθηκε ανάμεσα στα μίνι πλαίσια,έκλεισα το καπάκι,σταυρώθηκε και πήρε το δρόμο για το νέο του σπίτι.

Μετεγκαταστάθηκε κάπου κοντά,για να το παρακολουθώ, μακριά από άλλα μελίσσια.Αμέσως μόλις άνοιξα το πορτάκι ξεχύθηκαν έξω και άρχισαν την αναγνώριση της νέας τους γειτονιάς.

Μια γειτονιά γεμάτη με γαϊδουράγκαθα έτοιμα να ανθίσουν. Αργότερα γεμίζει η περιοχή με πολύκομπο ενώ σχεδιάζω να σπείρω το χωράφι αυτό με φακελωτή. Σαν να λέμε ένας μικρός παράδεισος για να μη τους λείψει τίποτα.
Έχω σχέδια γι' αυτό το μελισσάκι. Θα τα πούμε όμως εν καιρώ και θα σας παρουσιάζω την πορεία του με διάφορα άρθρα. Σημασία έχει τώρα να γονιμοποιηθεί σωστά η βασίλισσα και να αρχίσει τη γέννα. Μετά τα υπόλοιπα θα είναι εύκολα. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές πιθανότητες αυτό να μη γίνει. Πολλά μπορεί να πάνε στραβά. Από το να χάλασα το κελί κατά τη μεταφορά,μέχρι να μη μπορέσει να γονιμοποιηθεί σωστά. Θα δείξει ο χρόνος. Προς το παρόν περιμένουμε την εκκόλαψη. 
Σταυρώστε τα δάχτυλα για γούρι...

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Η Πελίας

Την είχα προσέξει εδώ και χρόνια, να σκονίζεται στην αποθήκη του παππού. Φέτος μόνο πήρα την απόφαση να την βγάλω και να δω αν αξίζει τον κόπο. Και μόλις την είδα στο φως....έρωτας με την πρώτη ματιά.


Βέβαια δεν γνώριζα περί τίνος πρόκειται και χρειάστηκε μία έρευνα στο διαδίκτυο για να ''συστηθούμε''.
Πρόκειται λοιπόν για μια κυψέλη Πελίας. Με χαμηλό κόστος, πολύ απλή στην κατασκευή και με ότι είδους ξυλεία διέθετε ο καθένας, η κυψέλη αυτή, που αποτελεί έμπνευση του κ. Βλαδίμηρου Δερματόπουλου, είχε ως στόχο να παροτρύνει τον κόσμο να ασχοληθεί με την μελισσοκομία.
Σύμφωνα με την Αριστοτέλεια Μελισσοκομία, πήρε το όνομα της από τις παραδοσιακές κυψέλες του Πηλίου και το βασιλιά Πελία.
''Ξαδέρφη'' της Ιαπωνικής κυψέλης αλλά και της κυψέλης warre με εμφανείς τις ομοιότητες και την κοινή τους φιλοσοφία.

                                  Κυψέλη warre                  Ιαπωνική κυψέλη

Και εδώ μια Πελίας (άσπρη) και μία warre στην ίδια φωτογραφία

Πολλές ομοιότητες όμως και με την δική μας Αργώ. Στην ουσία η Αργώ είναι 4 Πελίας ενωμένες.
Μία κυψέλη Αργώ

Ας γυρίσουμε στην Πελίας να την μελετήσουμε αναλυτικά.

Το καπάκι. Ξύλινο, με τη λαμαρίνα του, χωρίς όμως τις θυρίδες αερισμού που συναντάμε στις συμβατικές κυψέλες

Η γονοφωλιά

Και τα ξυλάκια εσωτερικά για να στηρίζουν τις μεγάλες, σε ύψος, κηρήθρες. Ακριβώς το ίδιο δηλαδή που έχουν και τα κοφίνια

Η ύπαρξη των εσωτερικών αυτών υποστυλωμάτων καθιστά την επιθεώρηση της Πελίας αδύνατη. Οι κηρήθρες θα χτιστούν γύρω από τα ξυλάκια, θα κολληθούν και στα πλα'ι'νά οπότε δεν γίνεται να σηκωθούν για να γίνει έλεγχος.

Οι κηρηθροφορείς

Η βάση. Με σίτα παρακαλώ με μικρή είσοδο και χωρίς σανίδα πτήσης

Και τέλος ένας μελιτοθάλαμος 

Δυστυχώς ουδείς ξεγελά το χρόνο. Ούτε καν η Πελίας. Σαπίσματα, σκισίματα του ξύλου..μέχρι και σπασίματα είχε. 

Λογικό όμως αφού... τα 'χει τα χρονάκια της.
Αφού λοιπόν απολυμάνθηκε με φλόγιστρο,βγήκαν οι συνδετήρες,μπήκαν τακούνια στη βάση και σανίδα πτήσης,τρίφτηκε και στοκαρίστηκε με ξυλόκολλα και πριονίδι

Στη συνέχεια περάστηκε 2 χέρια λινέλαιο με στεγνωτικό και αφού στέγνωσε βάφτηκε.
Και να τη η κυρία πλάι στην αδερφή μου

Τέτοιο στολίδι είναι κρίμα να πατάει κάτω οπότε της έφτιαξα και μια βάση

Κόλλησα και στους κηρηθροφορείς φύλλα κηρήθρας για να μην κουράσω τα κορίτσια πολύ με το χτίσιμο

Για τις ενώσεις γονοφωλιάς-βάσης-καπακίου-μελιτοθαλάμου χρησιμοποίησα συνδετήρες ελάσματα καθώς μ φαίνονταν πιο κομψά και όμορφα

Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Τη βάση..που είναι αυτή
και στην οποία ήθελα να προσαρμόσω μία εσωτερική γυρεοπαγίδα.

Έκοψα ένα κομμάτι γυρεοπαγίδας και έβαλα περιμετρικά του πυχάκια αφήνοντας κενή μόνο την μία πλευρά

Έβαλα μπουλόνια που να χωράν από τα μάτια της σίτας

και με τη βοήθεια των ξύλινων κομματιών από την κάτω πλευρά δημιουργείτε ένα ''σάντουιτσ'' με τη σίτα στη μέση. Αυτό δηλαδή

Και έτσι δείχνει η γυρεοπαγίδα μονταρισμένη

Η γύρη θα πέφτει στη σίτα και από κει στο συρταράκι που έφτιαξα το οποίο θα μπαίνει συρταρωτά από κάτω πατώντας πάνω στα τακούνια της βάσης. Και επειδή μια εικόνα=χίλιες λέξεις εγώ θα βάλω δυο για να το καταλάβετε ακόμη καλύτερα

Το πρίν και το μετά

Και θα με ρωτήσει κάποιος γιατί? Αξίζει? 
Μου έφαγε 3 απογεύματα,δεν βολεύει στις επιθεωρήσεις,δεν βολεύει στις μετακινήσεις και επιπλέον θα έχω και πρόβλημα με τους αφεσμούς αφού δεν μπορώ να κάνω έλεγχο. Κι όμως. Δεν το μετάνιωσα στιγμή.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Με τα μελίσσια είμαι ερωτευμένος. Το κάνω από μεράκι και αγάπη. Δόξα το θεό δεν ζω από αυτό και δεν θέλω να το κάνω ποτέ βιοποριστικά. 
Γιατί τότε χάνεται η μαγεία,ο πειραματισμός,ο ρομαντισμός. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλω να ξεπεράσω έναν συγκεκριμένο αριθμό σμηνών. Θέλω να ασκώ τη μελισσοκομία όπως την έμαθα,όπως με ευχαριστεί να το κάνω. Αυτό σημαίνει λιγότερους τενεκέδες. Δεν με ενδιαφέρει. Το 1 κιλό μέλι που θα πάρω,πρώτα ο θεός,από αυτή την κυψέλη δεν θα χει τιμή. 
Εν αναμονή λοιπόν της στιγμής που θα βρεθεί το κατάλληλο σμήνος και η ''Πελίας μου'' αποκτήσει...ζωή.

Πηγές:
http://aristomel.blogspot.gr/
http://melissabees.com/japanese-beehive-plans/
https://thebeespace.net/warre-hive/
http://beeclubpellas.blogspot.gr/2007/12/blog-post_01.html