Project ''4 εποχές'' Ν1 1o μέρος

Ένας νέος κύκλος ξεκινά. Μία σειρά από project που σκοπεύω να κάνω πάνω στη μελισσοκομία φυσικά και στα ίδια τα μελίσσια.

Το πρώτο project είναι κάτι που σκεφτόμουν αρκετό καιρό. Το ονόμασα ''4 εποχές''. Έχουμε μια πιτσαρία με αυτό το όνομα στην πόλη μου. Φυσικά και δεν έχει καμία σχέση όμως. Θα καταλάβεις μόνος σου τον λόγο που βαφτίστηκε έτσι.

Για διάστημα ενός έτους(4 εποχές) θα καταγραφεί, μέσα από επιθεωρήσεις, η πορεία ενός μελισσιού. Θα παρακολουθήσουμε λοιπόν την εξέλιξη του μελισσιού μέσα από τον φακό της παμπάλαιης βιντεοκάμερας μου που θα κουβαλάω σε κάθε επίσκεψη μου στο μελισσοκομείο. 

Στο μελίσσι Ν1 η καταγραφή θα γίνει σταδιακά με βιντεάκια κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Το μελίσσι Ν14(το 2ο μελίσσι που θα συμμετέχει), θα παρουσιαστεί με ένα βίντεο(στο οποίο θα εμπεριέχονται όλες οι επιθεωρήσεις του έτους), του χρόνου τέτοια εποχή.

Το παρόν άρθρο λοιπόν, όπως λέει και ο τίτλος, αφορά το μελίσσι Ν1.

Και ορίστε η πρώτη επιθεώρηση του στις 9 Νοεμβρίου του 2017  

Πλέξιμο κεριών..Ως πότε?

Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο..Μόνο τον Αύγουστο?

Για το πλέξιμο ή αλλιώς χτίσιμο των κεριών θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η ιδανική εποχή είναι η Άνοιξη. Τότε είναι που το ένστικτο του μελισσιού του υπαγορεύει να χτίσει για να αναπτυχθεί. Η φύση οργιάζει, νέκταρ και γύρες μπαίνουν στην κυψέλη καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες, οπότε και το χτίσιμο είναι εύκολο. Στην περίπτωση δε που το μελίσσι ''ζητάει'' χώρο και υπάρχει και νομή θα το πιάσουν οπουδήποτε κι αν το βάλεις.

Το καλοκαίρι όμως? Δυσκολεύουν τα πράγματα. Πολύ?Λίγο? Εξαρτάται από τη διάθεση του μελισσιού, τον καιρό, τη νομή, το διαθέσιμο χώρο στη φωλιά και και και...Προσωπικά τοποθετώ, κανονικά, φύλλα το καλοκαίρι σε μελίσσια που κρίνω ότι χρειάζεται χωρίς να αντιμετωπίζω το παραμικρό πρόβλημα στο χτίσιμο. Σημειωτέον ότι δεν τροφοδοτώ. Τα πιάνουν κανονικά, πολύ όμορφο χτίσιμο, τα γεμίζουν με γύρες-μέλια αλλά τα γεννά λίγο πιο δύσκολα γιατί ως γνωστόν όσο πλησιάζουμε στο χειμώνα προτιμά τα σκούρα πλαίσια.

Πάμε τώρα στο Φθινόπωρο? Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Μιλάμε όμως απλά για κάτι δύσκολο ή για κάτι ακατόρθωτο που σπάνια συμβαίνει? Υπάρχουν άτομα που το έχουν δει, το έχουν δοκιμάσει ή απλά τους συνέβη τυχαία. Δεν ξέρω όμως εάν υπάρχει κάποιος που εσκεμμένα οδηγεί τα μελίσσια του στο χτίσιμο τέτοια εποχή. Και γιατί να το κάνει άλλωστε? Δεν θ χει νόημα.

Όπως πολύ σωστά καταλάβατε φαγώθηκα και γω να δοκιμάσω. Θέλετε από αντίδραση, θέλετε από απλή περιέργεια ήθελα να το επιχειρήσω.

Φέτος το Φθινόπωρο λοιπόν έβαλα σε ένα μελισσάκι μισαδάκι με 10 κηρήθρες άχτιστες. Το ημερολόγιο έδειχνε 1 Σεπτεμβρίου. Ζαβολιά? Περίπου. Μπορεί να μιλάμε για την πρώτη μέρα του Φθινοπώρου αλλά δεν παύει να είναι Φθινόπωρο.

1 Σεπτεμβρίου του 2017 λοιπόν και στον τελευταίο τρύγο της χρονιάς βρήκα την ευκαιρία. Παράλληλα με τον τρύγο κατέβηκε και η πλειοψηφία των πατωμάτων. Τα περισσότερα 12άρια-13άρια χώρεσαν στην γονοφωλιά. Ασφυκτικά μεν αλλά χώρεσαν. Υπάρχουν όμως και μελίσσια που είναι 15άρια-16άρια-14άρια. Στη φωλιά δεν μπορείς να τα στριμώξεις, πατωμένα δεν μπορείς να τα αφήσεις, οπότε? Θέλουμε κάτι ενδιάμεσο. Και αυτό είναι το μισοπάτωμα.

Σε ένα τέτοιο 14άρι σχεδόν μελίσσι λοιπόν, αφού του τρύγησα το πάτωμα, τοποθέτησα στη θέση του ένα μισαδάκι μόνο με φύλλα

5 ημέρες μετά στις 6 Σεπτεμβρίου η εικόνα είναι αυτή

Τα 9 από τα 10 πλαίσια χτισμένα άψογα και 1 που δεν τον είχαν πιάσει καθόλου. Φυσικά και δεν πρόλαβαν να βάλουν καθόλου μέλι στον όροφο καθώς την περίοδο εκείνη έξω είχε λίγα μέλια. 

Κάποιες μέρες αργότερα που έπεσε λίγο ακόμα ο πληθυσμός κατάφερα να το στριμώξω στη φωλιά και έμεινα με προίκα 9 μικρά πλαίσια χτισμένα. Διόλου άσχημα. Από ένα μελισσάκι που είχε τελείωσει την αποστολή του για φέτος, κατάφερα να του πάρω και κάτι ακόμα.

Χτίσιμο γίνεται και το Φθινόπωρο λοιπόν υπό κάποιες προϋποθέσεις φυσικά.

Κλείνω με το μότο μου που χαρακτηρίζει όλη την μελισσοκομική μου φιλοσοφία αλλά και την γενική μου κοσμοθεωρία...

''Αμφισβήτηση..Αυτός είναι ο πρόδρομος της αλήθειας''

Πηγές φωτογραφιών:

https://theialab.wordpress.com/tag/%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF/

Μελισσοκομικό κουτί

Ένα μελισσοκομικό κουτί ήταν κάτι που σκεφτόμουν από πάντα.

Πριν καιρό είχα φτιάξει το κασελάκι του παππού και τώρα ήρθε η ώρα για το κασελάκι του εγγονού.Πιο εξελιγμένο,μεγαλύτερο με πολύ περισσότερες δυνατότητες.

Το μεγάλο στοίχημα ήταν εκτός από τον όγκο και το βάρος.Ήθελα μία πολύ ελαφριά κατασκευή που να μην κουράζει στο κουβάλημα αλλά ταυτόχρονα στιβαρή για να λειτουργεί και ως σκαμνάκι στις επιθεωρήσεις.

Και τη λύση για ακόμη μία φορά την έδωσε το OSB αλλά και κομμάτια χαρντμπορντ που χρησιμοποιούν οι επιπλοποιοί για τις πλάτες στις ντουλάπες.

Και εδώ όλα τα πράγματα που έκρινα ως απαραίτητα σε μία επιθεώρηση

 Δοκιμάστηκε και απεδείχθει απίστευτα βολικό.Παίρνοντας το μαζί μου είμαι σίγουρος ότι δεν έχω ξεχάσει τπτ.Όπως επίσης και ότι μπορώ να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε κατάσταση στο μελισσοκομείο μου χωρίς να χρειαστώ ''ανεφοδιασμό'' από το σπίτι.

Εάν λογαριάσεις και το ότι καθήμενος επάνω του η επιθεώρηση γίνεται παιχνιδάκι χωρίς να πιάνεται η μέση μου απορώ γτ δεν το είχα κάνει νωρίτερα...

Τι είναι καλύτερο από μία καλή μανα?

Μα φυσικά 2 καλές μάνες.Τι?Δε γίνεται?Κι όμως.

Αναφέρεται ως ''η μέθοδος με τις 2 βασίλισσες'' και περιγράφει τη συνύπαρξη 2 βασιλισσών στην ίδια κυψέλη απομονωμένες η μία από την άλλη με βασιλικό διάφραγμα.

Αποσκοπεί κυρίως στην δημιουργία μεγάλων μελισσιών με σκοπό την συλλογή μελιού.Είναι ιδανική όμως και για να αντικαταστήσουμε τις βασίλισσες μας με μεγάλο ατού της μεθόδου ότι δεν καθυστερεί καθόλου το μελίσσι αφού δεν μένει ούτε μέρα χωρίς γέννα.

Ψάχνοντας να βρω λεπτομέρειες της μεθόδου βρήκα ένα βίντεο του κύριου Ντιώνια που περιγράφει την μέθοδο εξηγώντας μάλιστα και για το πως ακριβώς πρέπει να γίνει.Σύμφωνα λοιπόν με τις συμβουλές αυτές αλλά και άλλες πληροφορίες που συνέλεξα από το διαδίκτυο προσπάθησα να εφαρμόσω τη μέθοδο σε ένα μελίσσι πειραματικά.

Τα υπόλοιπα στο βίντεο..

Update: Κάποιους μήνες μετά...η αποτίμηση http://tokofini.blogspot.gr/2018/01/2.html

Μπαούλο βασιλοτροφίας

Κάθε βασιλοτροφία που σέβεται τον εαυτό της απαιτεί έναν πολύ μεγάλο αριθμό μελισσών.Και τι απαιτεί αυτός ο τεράστιος πληθυσμός?Ένα μεγάλο σπίτι.2-3 πατώματα..μπορεί και παραπάνω.Όρεξη να χεις να σηκώνεις ορόφους.

Γιατί όμως να τους σηκώνεις κάθετα και όχι οριζόντια?Γλυτώνεις κόπο,χρόνο και κάνεις τη δουλειά σου ευκολότερα.Για ρώτα και την μέση σου..Είμαι σίγουρος πως συμφωνεί μαζί μου..

Η λύση είναι μια κυψέλη οριζόντιας ανάπτυξης-μπαούλο.Με κάθετα χωρίσματα μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί και για παραφυάδες.

Αυτή είναι η δική μου εκδοχή...

Από osb 15 χιλιοστών περασμένο με λινέλαιο.Και επιστρατεύοντας και το καλλιτεχνικό μας δαιμόνιο την κάναμε κουκλίτσα..

Χωρητικότητας 31-32 πλαισίων με τα χωρίσματα μεταμορφώνεται σε ένα φυτώριο 10 διαμερισμάτων 3 πλαισίων έκαστο.Και κυψελίδια σύζευξης δηλαδή.

Κάθε διαμέρισμα έχει την δική του είσοδο,τον δικό του αερισμό στον πάτο και τον δικό του τροφοδότη.

Οι τροφοδότες είναι ότι απλούστερο μπορεί να φτιάξει κάποιος.Ένα τελαράκι με χώρο για ζυμαρι και στην άκρη του σίτα για να τροφοδοτείς με σιρόπι χωρίς να χρειάζεται να ανοίξεις ή να καπνίσεις

Και φυσικά το καπάκι του

Θα χρησιμοποιηθεί τις προσεχείς ημέρες για βασιλοτροφία και εν συνεχεία θα χωριστεί στα δέκα με τα χωρίσματα για την γονιμοποίηση 10 βασιλισσών.

Όλη η διαδικασία εννοείται πως θα βιντεοσκοπηθεί και θα ανέβει στο μπλογκ.Το νου σας....

Μπλοκάρισμα και μετάγγιση δικυψελίδιου

Η άνοιξη, όπως δείχνει, μπήκε για τα καλά και είναι ιδανική.Τα μελίσσια μπλοκαρισμένα από τις γύρες. Με την πρώτη ευκαιρία έδωσα χώρο σε όλα τα μελίσσια αλλά το μυαλό μου στις δύο παραφυάδες που έκοψα πέρυσι τον Ιούλιο (δες εδώ). Έπρεπε άμεσα να μπουν σε κανονική κυψέλη. Είχα ήδη αργήσει  και προχθές με 20 βαθμούς άδραξα την ευκαιρία και έκανα την μετάγγιση. Επειδή όμως ένα βιντεάκι είναι πολύ πιο ευχάριστο από μία περιγραφή και μια ντουζίνα φωτογραφίες ορίστε...

 

Συνένωση αρρενοτόκου

Αρχίζω με την χιλιοακουσμένη,αλλά πάνσοφη φράση που λέει ότι ''Τον Μάρτη μετράμε τα μελίσσια...''

Και όντως έτσι είναι.Όλοι μας όμως,πιστεύω ότι κάνουμε ''τις πράξεις'' λίγο νωρίτερα.

Ένα τέτοιο λοιπόν ''ανεπίσημο μέτρημα'' έκανα και γω πριν από κάποιες μέρες όταν βρήκα ευκαιρία για την πρώτη σύντομη επιθεώρηση.Με 15-16 βαθμούς δε γινόταν να χάσω την πρώτη ευκαιρία για έλεγχο μετά από 2,5 μήνες.

Η εικόνα των κοριτσιών απροσδόκητα καλή.Καλοί πληθυσμοί,μέλια μπόλικα..και φρέσκα.Γύρες αρκετές,και οι πρώτοι σφραγισμένοι γόνοι της νέας χρονιάς.

Καθ' όλη τη διάρκεια της κακοκαιρίας έτρεμα στην ιδέα του τι θα αντικρίσω.Θες ο κακός χειμώνας,θες το ακόμη χειρότερο φθινόπωρο που δεν τις άφησε να ανανεώσουν πληθυσμούς,με έκαναν να αγωνιώ για το τι ''μαγιά'' θα μου μείνει για να τα ξαναχτίσω.Φανταστείτε την ανακούφιση μου όταν διαπίστωσα ότι δεν είχα ΟΥΤΕ ΜΙΑ απώλεια.

Η παρτίδα σώθηκε την τελευταία στιγμή με τις συνενώσεις που έκανα αργά το φθινόπωρο.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειώσω τον αριθμό των μελισσιών μου στο μισό αλλά τελικά απεδείχθει σωτήριο.Αμφιβάλλω εάν,χωρίς τις συνενώσεις,θα τα κατάφερναν 3άρια και 4άρια μελίσσια το φετινό χειμώνα.Αυτό λοιπόν,σε συνδιασμό με τις πολλές τροφές που τους άφησα αλλά και το υπερβολικο φάσκιωμα πους τους έκανα με κηρόπανα και ανακλαστικές μεμβράνες τις κράτησαν ζωντανές και ακμαίες.

Καμία απώλεια λοιπόν εκτός από 2 αρρενοτόκα.Αυτό δεν είναι απώλεια?

Εξαρτάται πως βλέπεις το ποτήρι.Μισοάδειο ή μισογεμάτο.

2 μελίσσια λοιπόν που έχασαν τη μάνα τους πριν πολύ καιρό με αποτέλεσμα να αρχίσουν να γεννούν,αγονιμοποίητα αυγά φυσικά,οι εργάτριες.Τέτοια εποχή δεν έχεις και πολλές επιλογές.Το τινάζεις και οι μέλισσες μοιράζονται στις διπλανές κυψέλες ενισχύοντας τες.

Έλα όμως που ήταν μεγαλούτσικα και πιθανόν να προκαλούσαν προβλήματα.Με το φόβο λοιπόν της αναστάτωσης που θα δημιουργούσαν στα διπλανά μελίσσια αποφάσισα αντί να τα χαλάσω να τα συνενώσω με κάποια αδύναμα.

Τα αρρενοτόκα για τα οποία γίνεται λόγος ήταν έτσι

6αράκια περίπου με ψευτομάνες για μεγάλο διάστημα.Είχε εκκολαφθεί,σκεφτείτε,ήδη η πρώτη γενιά κηφήνων.Οι αρρενοτόκες είχαν εδραιώσει την βασιλεία τους και αυτό καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη και επικίνδυνη οποιαδήποτε προσπάθεια συνένωσης.Η πιθανότητα να θανατώσουν τη βασίλισσα στο μελίσσι με το οποίο θα ενωθούν είναι πολύ μεγάλη.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν έχουμε τριπλό πρόβλημα.Πρώτον οι αρρενοτόκες γεννούν για μεγάλο διάστημα,δεύτερον πρόκειται για μεγάλο μελίσσι και τέλος το μελίσσι-δέκτης είναι πολύ μικρό(σχεδόν το μισό).

Και για του λόγου του αληθές ορίστε το μικρό.Ένα τίμιο 2-3ράκι

Για να μειώσω όσο μπορώ το ρίσκο έκανα λοιπόν το εξής:
1)Μεταφορά σε άλλο χώρο και τοποθέτηση του αρρενοτόκου πάνω από το μελίσσι που θα το δεχτεί.

2)Καμία ενόχληση για 2 μέρες εώς ότου μάθουν την περιοχή και τη νέα θέση της κυψέλης τους.
3)Την τρίτη μέρα έβαλα πάνω από το μικρό-βασιλευόμενο μία σίτα μεταφοράς,από πάνω της πάτωμα και στο πάτωμα το αρρενοτόκο χωρίς να δώσω 2η είσοδο.Οι θερμοκρασίες δεν είναι υψηλές οπότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να σκάσει το πάνω μελίσσι.

4)Καμία ενόχληση για 2 μέρες ώστε να αποκτήσουν τα 2 σμήνη την ίδια μυρωδιά και να καταλαγιάσει κάπως η οσμή-κυριαρχία των ψευτομάνων.Στο κάτω-βασιλευόμενο φοβούμενος τις χαμηλές θερμοκρασίες του έβαλα κηρόπανο αφήνοντας από πίσω ένα κενό 8 εκατοστών.Έτσι η μυρωδιά του μπορούσε να φτάσει στο πάνω σμήνος χωρίς όμως να υπάρχει ο κίνδυνος να κρυώσει.
5)Την επομένη τίναγμα του αρρενοτόκου στα 30-40 μέτρα για να ξεφορτωθώ τις αρρενοτόκες που πιθανόν να δημιουργούσαν πρόβλημα.Λένε πως λόγω της γέννας έχουν βαρύνει και δεν μπορούν να πετάξουν για να επιστρέψουν.Δεν ξέρω εάν ισχύει.Το σίγουρο πάντως είναι πως αυτές οι ψευτοβασίλισσες δεν έχουν βγει έξω από την κυψέλη για πολύ καιρό.Άρα δεν ξέρουν πως να επιστρέψουν.

Οι εργάτριες επέστρεψαν στη θέση της κυψέλης και έχοντας την ίδια μυρωδιά με το βασιλευόμενο σμήνος έγιναν δεκτές χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.Μία μικρή αναστάτωση είναι λογική και αναμενόμενη μέχρι να βρουν τη νέα τους είσοδο

Σε λίγη ώρα τίποτα δε μαρτυρούσε το τι είχε προηγηθεί

6)Μετά από 2 ημέρες γρήγορο έλεγχο για να ελέγξω εάν έκοψαν τη μάνα.Ευτυχώς και στα 2 μελίσσια η μεγαλειοτάτη ήταν παρούσα και γεννούσε κανονικά.

Στο χώρο που τίναξα τα αρρενοτόκα δημιουργήθηκαν μικρές ''συμμορίες'' οι οποίες όμως σιγά σιγά,και με τη χρήση του καπνού,διαλύθηκαν

Την επομένη στο σημείο εκείνο βρήκα μια παρέα 7-8 κοριτσιών μαζί με 4-5 κηφήνες.Ίσως ανάμεσα τους υπήρχε και κάποια αρρενοτόκα εργάτρια που αναγνώριζαν ως μάνα και δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν.Φυσικά και δεν άντεξαν το κρύο της νύχτας και τις βρήκα αγκαλιασμένες νεκρές το πρωί

100% επιτυχία λοιπόν σε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίπτωση που ίσως και να μην άξιζε το μεγάλο αυτό ρίσκο.Επειδή όμως,όπως έχω πει πολλάκις,μου αρέσει ο πειραματισμός και η παρατήρηση δεν γινόταν να μην ... δοκιμάσω.

Καλή αρχή μας λοιπόν και μην ξεχνάμε ''Τον Μάρτη μετράμε τα μελίσσια''.


Πηγές φωτογραφιών:
https://lagrimasdeoro.wordpress.com/category/%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1/
http://gr.depositphotos.com/32356311/stock-photo-kid-looking-up-thinking.html